W naszej kulturze dąży się do równouprawnienia w traktowaniu mężczyzn i kobiet, i równouprawnienie to powinno oznaczać także równość w traktowaniu ofiar przemocy. Dotyczyć to powinno zarówno reakcji służb, sądów, jak i dostępności pomocy dla poszkodowanych mężczyzn i kobiet.

Kampanie społeczne, mające uwrażliwiać nas na przemoc domową, pokazują zwykle mężczyznę jako znęcającego się nad żoną i dziećmi potwora, kobitę natomiast jako jego ofiarę. Przykładem tego była kampania „Bo zupa była za słona”. W budynkach sądów wisiały natomiast swego czasu plakaty z wizerunkiem mężczyzny w krawacie za kratkami i napisem „Przemoc wobec kobiet jest przestępstwem. STOP”. Wywołuje to jednoznaczne skojarzenie: każdy mężczyzna to sadysta. Także ten na co dzień uśmiechnięty, dobrze ubrany i lubiany w pracy przez koleżanki.